چهار سال پیش در چنین روزی ...
 |
برای یک بازیکن، ورزشگاه مثل سالن تئاتر است برای یک بازیگر فوق العاده
زیبایی، گرما، شکوه و جلال، مخلوطی که شما میتوانید در در یک مکان بیش از جاهای دیگر تحسینش کنید بسیار مهمند و مهمتر از آن، گاهی وقت ها عملکرد شما می تواند روی زیبایی آن مکان تاثیر بگذارد. این تنها به نمایش و کنسرت محدود نمی شود، بلکه شامل بازی های فوتبال هم می گردد.
اما گاهی عکسش می تواند اتفاق بیفتد، شما می توانید تصویری زیباتر از یک مکان نسبت به آنچه واقعا هست داشته باشید، فقط به خاطر خصوصا خاطرات احساساتی، باشکوه و مهمی که در شما را به ان مکان متصل می کند.
من این افتخار را داشته ام که در زیباترین و نوستالژیک ترین ورزشگاه های موجود در جهان بازی کنم و احساسات فوق العاده ای را تجربه کنم. و این شگفت انگیز است. چه تئاترهایی، چه صحنه هایی، چه تماشاگرانی!
«خانه» ی من همواره تورین بوده است، اگرچه در این سال ها چهار بار «نقل مکان» کردم
من اولین گلم را در استادیو کوموناله به ثمر رساند، جایی که به عنوان یک کودک آرزو داشتم تا در کنار اسطوره هایی که تشویقشان می کردم حضور داشته باشم. ورزشگاه خاصی بود، همچنین به این خاطر که در سال های بعد به زمین تمرینی ما بدل شد، جایی که موفقیت های ما (قهرمانی های لیگ، لیگ قهرمانان، جام بین المللی) با تلاش یک گروه فوق العاده بنا نهاده شد.
بعدش دل آلپی بود (و این جایی که بود که گفتم بعضی مکان ها به خاطر خاطراتتان در آنجا حتی زیباتر به نظر می رسند....) بعد از آن استادیوم المپیک تورین (از 2008، که همان استادیو کوموناله ی سابق بود) ، و در نهایت، یوونتوس آرنا، تئاتر آخرین اسکودتوی سیاه و سفید من.
من این مزیت را داشته ام که در تمام این چهار ورزشگاه گل بزنم و این رکورد منحصر به فرد و کمیاب را چهار سال پیش جشن بگیرم، در 24 ژانویه، بازی یوونتوس و رم، دقیقا همین بازی که امروز دوباره انجام خواهیم داد.
روزی بسیار خاص برای همه ی هواداران یوونتوس، چون امروز سالگرد درگذشت وکیل آنیلی است، شخصی کاریزماتیک، کاملا منحصر به فرد و نه فقط برای یوونتوس. امروز تمام فکر من معطوف به او خواهد بود.
آلساندرو
